Huş ağacı kabuğundan elde edilen karışım, insanların evde yaptığı ve kullandığı ilk yapıştırıcıdır. Yapıştırıcının tarihi yaklaşık olarak 200.000 yıl geriye gitmekte ve Yontma Taş Devrine uzanmaktadır. Huş ağacının beyaza çalan karışımı, 340 ila 400 derece ısıtıldığında bir yapıştırıcı olarak özü çıkarılabilen Betulin içermektedir. Taş Devri insanlarının bunu nasıl yaptığı açık değildir: Belki de kabuğu sıkı şekilde yuvarlayarak, sonrasında da topraktaki tozla kaplayarak ve kömürleştirerek. En azından, günümüzde bilimin farz ettiği budur. Arkeolojik bulgular, huş ağacı sakızının on binlerce yıl önce bir yapıştırıcı çözümü olduğunu göstermektedir. Orta ve Cilalı Taş Devirlerindeki birçok kampta ve yerleşim alanındaki kazılar süresince keşfedilmiştir. Orta Çağ’da bile, zımbayla delme, yamalama veya kapatma için kullanılırdı. Farklı yerlerde, diş izleri taşıyan huş ağacı sakızına ait kalıntılar bulunmuştur. Belki de, birisi siyaha çalan kütlenin insanoğlunun ilk sakızı olup olmadığını merak etmiş olabilir! Betulin alevlenmeyi önleyici özelliklere sahip olduğundan, ağız sağlığı için kullanılmış olabilir.